لاگون بي هوازي
لاگون بي هوازي
لاگون بي هوازي براي فاضلاب هايي با غلظت زياد مانند فاضلاب هاي ناشي از پردازش گوشـت اسـتفاده ميشود. زمانهاي ماند حدود 20-50 روز با عمـق لاگـون 5-10 متـر اسـت. طرح كلي يك فرآيند غير انحصاري لاگون بي هوازي سرپوشيده ساده در شكل زیر بخش a نشان داده شده است. و تصوير كلي يك فرآيند لاگون بي هوازي سرپوشيده تحت عنـوان راكتور ADI-BVFدر شكل زیر در قسمت b نشان داده شده است.
يكي از مزايـاي مهـم فرآيندهاي لاگون سرپوشيده، توانايي آن در كنترل محـدوده وسـيعي از خصوصيات فاضـلاب شـامل جامدات، روغن و گريس مي باشد. مزاياي ديگر شامل سادگي و ساختمان نسبتاً اقتصادي، حجم زيـاد كه مي تواند يكنواخت سازي بار را فراهم كند، استفاده از يك بارگـذاري كـم و كيفيـت بـالاي پـساب خروجي است. معايب شامل مساحت زياد زمين مورد نياز، غير موثر بودن توزيع جريان ورودي بصورت بالقوه و نگهداري پوشش ژئوممبران است.
متوسط زمان ماند هيدروليكي و زمان مانـد جامـدات بـراي تصفيه فضولات گاوي در فرآيندهاي لاگون سرپوشيده باجريان پيستوني كه در شكل بالا بخش a نشان داده شده است.
درصورتيكه فاضلاب با غلظت كل جامدات حدود 8تا 10درصد را تصفيه كند، تقريبـاً 20تا 24روز مي شود. بطور معمول عملكرد فرآيند با فضولات تازه بهتر اسـت؛ بطوريكـه بـا اسـتفاده مجدد از كودهايي كه در چند دوره زماني خشك شده اند، مخالفت شده است. درجه تجزيه مواد زائـد مورد نظر به غلظت CODقابل تجزيه بيولوژيكي در كود بستگي دارد . معمـولاً نـسبت VSS/TSS
كود تازه 0.8 خواهد بود. حدود 30-40درصد VSSقابل تجزيـه بيولـوژيكي اسـت.
زمانهاي ماند فرآيند لاگون سرپوشيده كه در شـكل بالا نـشان داده شـده اسـت، در محدوده 30-50روز با غلظت جامداتي كه از 0.5-5درصد متغير مي باشد؛ هرچند مقادير بالاتر مورد استفاده قرار گرفته است.
مقدار SRT فرآيند لاگون بي هوازي سرپوشيده بيشتر از مقدار زمان مانـد هيـدروليكي خواهد بود؛ زيرا نسبت زيادي از جامدات ورودي ته نشين مي شود و تحت تاثير تجزيه طـولاني مـدت قرار مي گيرد. برآورد شده است كه مقدار SRT مي تواند از 50 100 روز متغير باشد. عملكرد فرآيند لاگون سرپوشيده را مي توان با ساختن يكسري بركه با حجم كلي مـشابه يـك لاگـون بـزرگ منفـرد بهبود بخشيد. ساير ملاحظات فرآيند لاگون شامل جداسازي فاز اسـيدي از فـاز متـاني بـراي كـاهش حجم مورد نياز و بهبود عملكرد مي باشد.
راكتور ADI-BVF معمولاً خاكي و داراي ساختمان بتوني همراه با ديوارهاي جانبي بتوني عمودي تقريبـاً 3-4متـري اسـت. يـك كـف داخلي شيب دار و حاشيه خارجي خاكي استفاده مي شود. عمـق مـاكزيمم مـايع از 7-9متـر اسـت.
راكتور داراي يك پوشش شناور ژئوممبران مـي باشـد و يـك لايـه عـايق پلـي اتـيلن بـصورت سـلول سرپوشيده به سطح زيرين آن متصل شده است. پوشش ژئوممبران به ابتداي راكتور چـسبيده اسـت كه باعث جمع آوري بيوگاز، كنترل دما و كنترل بوي بد مـي شـود.
مـواد پوشـشي بـصورت شـيار يـا فرورفتگي در قاب هايي قرار گرفته اند كه باعث جمع آوري آب باران در مكانهاي كنتـرل شـده و حـذف متعاقب آن از پوشش مي شود. لوله گذاري جريان ورودي در طول كف منطقه ورودي راكتـور بنحـوي قرار داده شده است كه توزيع جريان ورودي را از بين لايه لجن فراهم مي كند. چـرخش مجـدد لجـن بكار گرفته شده است و بافلهاي دروني براي نگهداري لجن در محـدوده منطقـه ورودي تـدارك ديـده شده است. جريان فاضلاب از ميان يكسري جداكننده هاي جامدات – مايع – گاز عبور داده مـي شـود كه بعنوان زلال ساز دروني براي جلوگيري از حركت جامدات به سطح راكتور عمل مي كند. همچنـين
راكتور داراي يك اختلاط دهنده با سرعت كم است كه بصورت متناوب در يك دوره كوتاه زماني بهـره برداري مي شود.
فرآيند ADI-BVF معمولاً بعنوان يك فرآيند بي هوازي با بار پايين با بارگذاري در محدوده 1-2 (kg COD/m3.d) بهره برداري مي شود. در حالت عادي لاگون گرم نمي شـود؛ بطوريكـه دما ممكن است با توجه به محل و زمان سال بين 15-25 °C باشد. اطلاعات مربوط به عملكرد فرآينـد ADI-BVF در تصویر زیر آمده است. در بارگذاري خيلي كم، حـذف 80-90درصـد COD امكان پذير است.
