تصفیه فاضلاب بیمارستانی :

برای تصفیه فاضلاب بیمارستانی می دانیم که ، انجام آزمایش فاضلاب بیمارستانی بر روی موش ها نشان می دهد که این فاضلابها به طور بالقوه موتاژینک هستند. منشأ این موتاژن ها بررسی شده و مشخص شده که به علت وجود ترکیبات ارگانوهالوژن ها است که در نتیجه استفاده هیپوکلریت سدیم و بعضی مواد هالوژنه موجود در مواد ضدعفونی کننده در فاضلاب بیمارستان می باشد.

قبل از انجام فرآیندهای تصفیه فاضلاب بیمارستانی از جمله ته نشینی مواد جامد و تصفیه مواد معلق، مواد ضدعفونی کننده منجر به افزایش غلظت ترکیبات ارگانوهالوژن و در نتیجه کاهش اکسیژن بین ماده آلی و ماده ضدعفونی کننده می شود. اکثر ترکیبات ارگانوهالوژن چربی دوست، پایدار و سمی می باشند.

کلر به عنوان یک اکسیدکننده متداول در تصفیه آب از طریق آشامیدن وارد بدن شده، سپس بوسیله ادرار دفع می شود و این کلر به عنوان یکی از ارگانوهالوژن ها نیز به فاضلاب افزوده می شود.

قابلیت تجزیه بیولوژیکی داروها و اثرات آن در تصفیه فاضلاب بیمارستانی ، تصفیه خانه فاضلاب شهری و در محیط  در بررسی فاضلاب بیمارستانی مشخص شده است که داروها اکثراً بدون تجزیه و توسط پساب از  تصفیه خانه فاضلاب خارج می شوند . از حدود سال 1980 میلادی اطلاعاتی در مورد وجود مواد دارویی در آبهای سطحی طبیعی و پساب  تصفیه خانه ها گزارش شده است. وجود مواد دارویی که توسط مردم و یا درمان حیوانات خانگی مصرف می شود شامل آنتی بیوتیک ها، هورمون ها، مسکن های قوی و مواد مورد مصرف در شیمی درمانی جهت درمان سرطان در آبهای زیرزمینی و آبهای آشامیدنی در آزمایشگاه به اثبات رسیده است.

مقادیر زیادی دارو توسط انسانها و حیوانات دفع می شود و توسط فاضلاب، کود و یا لجن خشک فاضلاب وارد خاک یا طبیعت می شوند.

-هنگامیکه انسان دارویی را مصرف می کند حدود 90-50% آن بدون تغییر دفع می شود و باقیمانده آن به شکل متابولیتهای شیمیایی مانند فرآورده های فرعی از فعل و انفعالات بدن دفع می شود.

حدود 30% داروهای ساخته شده چربی دوست هستند بدین معنی که تمایل به حل شدن درروغن و چربی داشته در آب حل نمی شوند و بیانگر این است که آنها می توانند از غشای سلول عبور کرده وارد سلول شوند و متأسفانه می توان چنین برداشت کرد که پس از ورود به محیط زیست وارد چرخه غذایی شده و متمرکز شوند. همچنین بسیاری از داروها به جهت تأثیر بیشتر در درمان بصورت مقاوم و پایدار طراحی شده و  می توانند ساختار شیمیایی خود را حفظ نمایند و پس از دفع وارد طبیعت شده و بمدت طولانی بدون هیچ تغییری باقی بمانند.

یک بررسی انجام شده در انگلیس نشان داد که میزان داروی موجود در آبهای طبیعی حدود میلیگرم بر لیتر است. در منطقه ” یوناآیلیذ” شهر ونکودر کانادا دو داروی ایبوپروفن و ناپروکسن در شبکه فاضلاب مشخص شده است. مقادیر اسید سالیسیلیک بیش از 7.28 کیلوگرم در روز و اسید کلوفیبریک بیش از 7/2 کیلوگرم در روز در تصفیه خانه کانزاس سیتی آمریکا مشاهده شده است. همچنین یک تحقیق وجود مقدار اسیوکلوفیبریک کمتر از mg/l 1 را در آب تصفیه شده نشان داد.

مقایسه میانگین غلظت آلودگی ها در فاضلاب بیمارستانی و فاضلاب شهری :

مواد تصفیه فاضلاب بیمارستانی :

• هورمون های جنسی :

هورمون استروژن در آبهای طبیعی در حدود نانوگرم بر لیتر مشاهده شده است. شواهد و اسناد زیادی در تحقیقات نشان می دهند که مقادیر هورمون های جنسی حتی بسیار کمتر از mg/l1 بر حیات وحش و طبیعت مؤثر می باشند. به عنوان مثال استرادیول که یک هورمون جنسی زنانه می باشد به میزان 20 نانوگرم بر لیتر می تواند بر خصوصیات جنسی بعضی ماهی ها اثر بگذارد.

• مواد رادیواکتیو :

70-60% ید 131 که از طریق خوراکی وارد بدن می شود، بوسیله ادرار دفع می شود.

• آنتی بیوتیکها :

آنتی بیوتیکها یکی از اصلی ترین گروههای دارویی می باشند که در تصفیه فاضلاب بیمارستانی باید مورد توجه قرار گیرند ، با این وجود هنوز هیچ گونه اطلاعات جامعی درباره اثرات آنتی بیوتیک ها وجود نداردارتباط آن را می توان با در نظر گرفتن میزان مصرف بررسی نمود و اثرات سمیت بر محیط نیز با احتمال پایداری در باکتری مشخص کرد. گزارش شده است که آنتی بیوتیکی که توسط برخی بیمارستانها در اروپا در فاضلاب انتشار می یابد بالغ برmg/l 50 است. برای مثال دارویی مثل تتراسایکلین به علت متابولیت بالا نباید وارد فاضلاب شود. علاوه بر این شکل مقاوم آن با یون کلسیم ترکیب خواهد شد. براساس فرضیه 95% حذف در طی فرآیند تصفیه در تصفیه خانه فاضلاب حداکثر مجموع غلظت تتراسایکلین در فاضلاب حدود mg/l 13 تخمین زده شده است. باقیمانده آنتی بیوتیک در محیط ممکن است افزایش مقاومت باکتری ها را باعث شده و یک تهدید جدی برای سلامتی عمومی باشد و بیماریهای مسری که در بیمارستان بوجود می آید حاصل افزایش مقاومت باکتری هاست.براساس تحقیق Stelzer کلبسیلای موجود در فاضلاب شهری 90% مقاومت در برابر آمپلی سیلین و 6% مقاومت در برابر چند نوع (مخلوطی) آنتی بیوتیک دیگر نشان داده است. گروه مهمی از آنتی بیوتیکها مثل نیترومیدازول و سولفانامید دارای قابلیت تجزیه بیولوژیکی بسیار کمی می باشند.

اثرات زیان بار بیولوژیکی فاضلاب بیمارستانی بر سیستم های فاضلاب شهری :

زمانیکه میزان جریان فاضلاب بیمارستانی به تصفیه خانه فاضلاب شهری بیشتر از حداکثر مجاز می شود منجر به پخش آلودگی در محیط طبیعی می گردد به طور تئوری: میزان جریان فاضلاب (دبی بر حسب m3/s) و میزان بار سطحی ( m3/m2/s) از پارامترهای اصلی طراحی واحدهای تصفیه خانه می باشد که در تعریف حداکثر مجاز نقش دارند. برای سیستم های فعال تصفیه خانه از قبیل رآکتورها هر گونه افزایش بار هیدرولیکی یا بار آلی و غیرآلی فاضلاب می توان پدیده بار اضافی یا سرریز در سیستم های تصفیه بدنبال داشته باشد. به طور کلی فاضلاب  بیمارستانی بار میکروبی بسیار ضعیفی دارد که ناشی از استفاده مداوم از مواد ضدعفونی کننده بوده و این باکتریوسایدها می توانند اثر منفی روی فرآیندهای بیولوژیکی در تصفیه خانه داشته باشند.حتی با در نظر گرفتن اینکه فاضلاب بیمارستانی پس از ورود به تصفیه خانه فاضلاب شهری رقیق شده اند شواهدی در دست است که این مواد (باکتریوسایدها) می توانند با خاصیت تجمع باعث عدم تعادل در سیستم های آبی شوند.